Rowerem do Matuszyńca i dalej do Podlasek

2016.03.29

Matuszyniec jest stawem a w zasadzie bezodpływowym oczkiem wodnym zasilanym z wód opadowych, którego stan chroni nieprzepuszczalne iłowe podłoże. Staw położony na polach Zaolszynia, blisko krawędzi Roztocza Zachodniego jest cennym siedliskiem całej plejady świata roślin i zwierząt wodnych oraz miejscem postoju ptaków w czasie okresowych przelotów.

Proponowana wycieczka rowerowa do Matuszyńca jest rozwinięciem trasy do Podlasek opisanej wiosną 2013 r. Wtedy była to wersja krótkiej (ok. 1 godz. – ok. 5 km) wycieczki po szosie asfaltowej (z niewielkim odcinkiem szutrowym) i to zupełnie niezależnej od panującej aktualnie pogody. Wskazałem trasę jako odpowiednią dla lubiących suche stopy i nie gustujących w przeprawach przez błotniste bajorka. Jednak w przypadku tegorocznej mało śnieżnej zimy i takim też przedwiośniu warto do Podlasek pojechać przez okolice Stawu Matuszyniec.

Z miasta do Stawu Matuszyniec można dojechać ul. Lubelską i dalej szosą Nr 19 w kierunku na Modliborzyce. Za Fabrykami: Fortako i Caterpillar a przed nowym warsztatem samochodowym i komisem należy skręcić w prawo, w piaszczystą polną drogę. Na małym wzniesieniu można przysiąść i popatrzeć na położoną po drugiej stronie szosy Kotlinę Sandomierską. Tamtejsze pola i dalsze łąki nad rzeczułką Żytniówką w większości są nieużytkami w miejscach planowanej od wielu lat budowy drogi ekspresowej S 19. Nieużytkami są w pojęciu rolnym ale stanowią miejsce sukcesji pierwotnej przyrody. Wysokie trawy niekoszonych łąk, całe łany nawłoci, zdziczałe plantacje aronii oraz zarośla samosiejek drzew w sposób naturalny stają się siedliskiem zwierząt. Poruszając się po takim terenie warto skupić się i uruchomić pierwotne zmysły. Przy odrobinie szczęścia zobaczymy wtedy pojedynczego bażanta, stadko kuropatw czy tropy saren i lisa. Niekiedy usłyszymy kwilenie myszołowa a bliżej ludzkich osad mile zaskoczy nas archaiczne pianie wolnego koguta. Za tą nową kulturą rolną widać osadę Grupkę - dalej jest Sachalin i Ruda. Dalej i dalej to już tylko rozległe Lasy Janowskie.

My po krótkim odpoczynku ruszamy naprzód i polną drogą docieramy do celu naszej wyprawy – Stawu Matuszyniec. Staw i jego otoczenie warte jest odwiedzin o każdej porze roku. Teraz jest tu cicho i spokojnie a tylko czasem usłyszymy świergot pracowitego skowronka. Częściej odwiedzający ten zakątek przyrody wiedzą jaki panuje tu gwar późną wiosną i wczesnym latem, gdy bujny świat roślin staje się siedliskiem dla świata zwierząt. Kumkają wtedy gromady żab wspomaganych wieczornymi trelami słowików. Z okolicznych stawów przylatują hałaśliwe stadka dzikich kaczek. Tak cała przyroda, nie zważając na okrążającą cywilizację przemysłową, intensywnie realizuje program życia.

Po tych refleksjach ruszamy dalej i polną drogą wśród plantacji aronii, malin i czarnych porzeczek docieramy do drogi asfaltowej a następnie do samych Podlasek. Jak już pisałem, małe i ciche Podlaski - leżące „o krok” od Janowa Lubelskiego, są ciekawą i wartą odwiedzin miejscowością. Z Podlasek rowerem można pojechać żółtym szlakiem do Batorza, ale również drogą leśną / polną do Kopców i do Wolicy w sąsiedniej Gminie Modliborzyce. Natomiast samochodem z Podlasek można pojechać przez tereny Specjalnej Strefy Ekonomicznej do szosy Nr 19.

Okolice Podlasek przy dobrej pogodzie mogą być miejscami do obserwacji dalekich krajobrazów. Jednak jadąc przez tereny SSE zwracamy uwagę na nowe inwestycje a także na poznany już Staw Matuszyniec. Z centrum przyszłej dzielnicy przemysłowej możemy docenić walory tej enklawy świata przyrody - którą warto ochronić przed odpadami i fabryczną zabudową.

Do Janowa Lubelskiego możemy wrócić ruchliwą szosą Nr 19. Zainteresowani doliną Żytniówki mogą przejechać przez szosę i zatoczyć półkole jadąc polnymi a później asfaltowymi drogami przez wspomniane już, przyleśne osady - wioski: Grupkę, Sachalin i Rudę.

Janów Lubelski, 06.03.2016 r.

Antoni Sydor - Instruktor Turystyki Kwalifikowanej – Rowerowej.

Foto: Joanna Sydor